“Panem et circenses”, ofwel “Brood en Spelen” is een oude kreet en heeft nog steeds niet aan kwaliteit ingeboet. Het is een kreet die je nog vaak hoort en die nog vaker ingezet wordt door politici, alhoewel ze dat nooit zullen zeggen.
De afgelopen week werd mijn interesse gewekt door het volgende initiatief; Die berg komt er
Een bijna-utopische ambitie om in Nederland een berg te maken, een echte berg, ergens in de Flevopolder. In eerste instantie denk je misschien, waarom? en dat kan toch niet? Maar ik zou zeggen, waarom niet? en natuurlijk kan het! Het is eigenlijk net zo een onrealistisch idee als het inpolderen van de Zuiderzee en daarmee is het dus een hartstikke goed idee. Als we de zee kunnen bedwingen kunnen we ook bergen verzetten en dit werd afgelopen week ook beaamd door vele ingenieurs, geen probleem.
Bij de Flevopolders was er de noodzaak van voedselvoorziening, bij de Deltawerken de noodzaak van veiligheid, bij de aanleg van onze infrastructuur het bevorderen van handel en contacten. Allemaal primaire behoeften die zijn vervuld ( En ja, ik weet dat er nog heel veel aan te verbeteren valt ). Wat wil een mens nog meer? Nou veel meer… In het Westen, en zeker in Nederland zijn we bezig met de ontwikkeling van de spelende mens, de Homo Ludens, en daar gaat deze berg over. En daarmee trek ik inderdaad een kleine vergelijking met de Piramide van Maslow. Wij willen vermaakt worden, wij willen spelen, wij willen ons ontwikkelen en onze grenzen opzoeken. Ik denk dan ook dat deze berg een beter idee is dan het binnenhalen van de Olympische Spelen, welke slechts van tijdelijke aard zijn, maar vooral niet utopisch.
Het goede aan dit idee is dat het utopisch is, en juist in tijden waarin het dagelijks nieuws beheerst wordt door malaise moet je hoge ambities hebben, een kilometer of 2 wat mij betreft. Ik zie er wel wat in, een berg in Nederland. Behalve dat het een welkome toevoeging is op ons landschap zijn er natuurlijk oneindig veel recreatiemogelijkheden.
Ik denk dat een locatie in het Markermeer nog interessanter is, daarmee wordt de berg een eiland, en echt een moment om naar toe te gaan. Ik zie een soort Capri voor me. Een berg in zee kost geen land en definieert zijn eigen grenzen. De havens van Marken, Monnickendam, Volendam, Hoorn, Enkhuizen en Lelystad krijgen weer bestaansrecht en natuurlijk komt er vanuit Amsterdam een speedferry en vanaf Schiphol een helikopterdienst.
We kunnen lekker bessen gaan plukken, fietsen, genieten van de stilte, skieën, lanterfanten en grotten ontdekken en tot die tijd kunnen we er lekker mee bezig zijn. Ik zie mijzelf al mijmeren aan de rand van het water… over de berg die komen gaat, of naar de berg die er is… Het maakt niet uit; Die berg komt er
Blog LeMartin; Martin Fredriks 